dalawang salita na sa sanlibutan ay handang handa akong ipagsigawan. Mahal Kita
Mahal kita na ang bawat araw na wala ka ay tila buong taon ng pangungulila.
Mahal kita kahit na ang puso'y parang nakatanikala sa posibilidad na puede pa.
Na baka kung hindi man ngayon, ay maaaring maging tayo sa iba pang pagkakataon
Mahal kita, kahit ipinipilit ng isip na tama na. Mahal kita.
Na kahit na may libo libong dahilan para itigil na, may nagiisa pa ring rason para kumapit pa
Kasi mahal kita. Mahal kita. Na kahit anumang paghihirap ginugusto ko na.
Na kahit ang katawan ay nalulunod na sa tila ilog na dulot ng luhang gabi-gabi'y umaagos, Mahal kita.
Sarili ko'y nasanay na. Nasanay na kahit masakit, minamahal pa rin kita.
Mahal kita na kung sakaling ako'y pumanaw, sa kahuli-hulihang hininga...
itong dalawang salitang 'to ang tanging mamumutawi sa aking mga labi, Mahal Kita.
Kaya't kahit alam ko na ang mahal mo ay iba... Hayaan mo lang ako na patuloy na mahalin ka.
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento